KULTYWOWANIE TRADYCJI - WSPÓLNE ŚWIĘTOWANIE
Szczególne znaczenie w ciągu roku mają festiwale i uroczystości. Stanowią one dla nas nie tylko okazję do przeżywania radości, rozrywki i spotkania się osób powierzonych nam naszej opiece, ale także dają poczucie bezpieczeństwa i spójności. Z biegiem lat w Katharinenhof utrwaliły się dwie szczególnie ważne uroczystości, które stały się stałymi punktami w naszym kalendarzu, a dla naszych mieszkańców stanowią miłą tradycję. Należą do nich: święto lata - obchodzone zazwyczaj w ostatnią sobotę czerwca oraz święto piramidy, które obchodzimy w sobotę przed pierwszym dniem Adwentu.
WEWNĘTRZNA OPIEKA DZIENNA
Osoby, które osiągnęły wiek emerytalny lub nie pracują w warsztatach dla osób niepełnosprawnych, otrzymują indywidualną pomoc w kształtowaniu swojej codzienności. Opieka dzienna stanowi integralną część naszej koncepcji mieszkalnej nie tylko w Katharinenhof, ale także w pozostałych obiektach mieszkalnych.
W Domu Franza Langera w Großhennersdorf do dyspozycji znajdują się różne pomieszczenia przeznaczone do opieki dziennej. Dzięki nim nasi podopieczni mogą korzystać z różnych zajęć będących alternatywą dla codzienności. Spotkania obejmują oferty z zakresu zarządzania budżetem domowym, muzyki, pracy twórczej i technik relaksacyjnych. Zajęcia mają na celu wzmocnienie umiejętności, które już posiadają nasi podopieczni oraz promowanie talentów w ramach działań związanych z lepszym kształtowaniem własnego dnia.
OFERTY
- Pomocy przy organizowaniu wspólnych wizyt z przyjaciółmi i rodziną
- Korzystanie z basenu terapeutycznego i sali gimnastycznej na miejscu
- Coroczne imprezy domowe
- Wycieczki z opiekunem w ramach Wohngemeinschaft i wyjazdy grupowe
- Wakacje dla rezydentów
- Wyjazdy na zakupy z wykorzystaniem transportu publicznego
- Wizyty w dyskotece, kinie i kawiarni
- Jazda konna lub spacer z lamą w zoo w Zittau
- Udział w projekcie cyrkowym
- Usługi zewnętrzne (fryzjer, pedicure)
Diakoniewerk Oberlausitz gGmbH
Dirk Scharschuch
- +49 35873 47-2011
- +49 35873 47-70000
- E-Mail schreiben
DUŻA WSPÓLNOTA MIESZKANIOWA (WG) W DAWNYM DOMU KATHARINENHOF
W największym i najstarszym domu Katharinenhof na trzech piętrach w pokojach jedno- i dwuosobowych mieszkają 84 osoby z upośledzeniem umysłowym, ciężkim upośledzeniem umysłowym lub trudnymi zachowaniami (mającymi poważne problemy behawioralne).
Za zgodą instytucji finansujących możliwa jest świadczenie opieki indywidualnej. Personel opiekuńczy jest przeszkolony w zakresie mediacji i deeskalacji sytuacji konfliktowych.
Diakoniewerk Oberlausitz gGmbH
Helene-von-Gersdorff-Haus Steffen Pihan
- +49 35873 47-2101
- +49 35873 47-70000
- E-Mail schreiben
WSPÓLNE ŻYCIE W STRUKTURACH ZBLIŻONYCH DO RODZINNYCH
W Domu Ruth Kittner / Ruth-Kittner-Haus na trzech piętrach w pokojach jedno- i dwuosobowych może mieszkać do 51 osób z niepełnosprawnością intelektualną oraz cierpiących z powodu kilku rodzajów niepełnosprawności. Większość mieszkańców pracuje w zakładach dla osób niepełnosprawnych.
Warsztat, który znajduje się w pobliżu, umożliwia również odwiedzanie go osobom niepełnosprawnym fizycznie. W Domu Ruth Kittner / Ruth-Kittner-Haus osoby wspierane mają możliwość przygotowania się do życia w zewnętrznej grupie mieszkaniowej lub w innych specjalnych formach życia poprzez intensywny instruktaż w zakresie czynności radzenia sobie w życiu codziennym.
Diakoniewerk Oberlausitz gGmbH
Ruth-Kittner-Haus
Claudia Spantig
- +49 35873 47-2201
- +49 35873 47-70000
- E-Mail schreiben
MIESZKAĆ NOWOCZEŚNIE
W bardzo nowoczesnym obiekcie mieszkalnym znajdują się trzy pomieszczenia mieszkalne, w których mogą zamieszkać 42 osoby z ciężką, wieloraką niepełnosprawnością. Są to osoby niepełnosprawne fizycznie - bez możliwości samodzielnego poruszania się oraz umysłowo, dotknięte ślepotą lub głuchotą.
Ze względu na upośledzenie umysłowe oraz złożone ograniczenia w zakresie poruszania się, percepcji zmysłowej i komunikowania się, pacjenci objęci opieką otrzymują kompleksową, indywidualną pomoc.
Kinestetyka stanowi ważną częścią codziennej pracy z tymi osobami.
Diakoniewerk Oberlausitz gGmbH
Haus an der Buche
Viola Graf
- +49 35873 47-2401
- +49 35873 47-70000
- E-Mail schreiben
PRZYGOTOWANIE DO SAMODZIELNEGO ŻYCIA
W dwóch domach z małymi węzłami mieszkalnymi (w pokojach jedno- i dwuosobowych) może zamieszkać 65 osób z niepełnosprawnością intelektualną i niepełnosprawnością sprzężoną.
Centralnym miejscem w głównym domu jest "große Stube" (duży pokój), gdzie codziennie odbywa się wspólny obiad, natomiast w kaplicy odbywają się regularne nabożeństwa, zajęcia rekreacyjne i imprezy.
Mieszkańcy Domu Ewalda Meltzera mają możliwość przygotowania się do życia w grupie ambulatoryjnej poprzez intensywny trening w zakresie czynności, które pomagają im radzić sobie w życiu codziennym.
Grupa ambulatoryjna w Zittau jest organizacyjnie połączona z tym ośrodkiem i oferuje obecnie 13 miejsc w nowoczesnych lokalach mieszkalnych przeznaczonych do użytkowania przez kilka osób.
Diakoniewerk Oberlausitz gGmbH
Ewald-Meltzer-Heim
Jana Unger
- +49 35873 47-2301
- +49 35873 47-70000
- E-Mail schreiben
Z okazji poruszającej, 300-letniej historii Katharinenhof wydano okolicznościową publikację, która ma na celu zwrócenie uwagi na bardzo różne głosy, zarówno te radosne, jak i smutne, a w szczególności te, które nie zostały wysłuchane.
Zachęcamy do zamówienia swojego egzemplarza okolicznościowej publikacji "Panie, usłysz mój głos" za pośrednictwem poniższego przycisku.
JESIEŃ 2016
Udostępnienie pomieszczenia w Domu Franza Langera na czas Festiwalu Piramida 2016. Powstają pomieszczenia do opieki dziennej i sale lekcyjne dla Fachschule für Heilerziehungspflege (Szkoła Zawodowa zajmująca się kształceniem specjalistów w zakresie higieny). Udostępnienie kafeterii dla mieszkańców, personelu i gości.
2001
Przekształcenie dawnej siedziby pracowników w dom mieszkalny dla osób niepełnosprawnych. Nowy dom znajduje 54 mieszkańców Katharinenhof. Podczas uroczystej inauguracji budynek nazwano "Ruth-Kittner-Haus".
W tym samym czasie główny dom otrzymuje nazwę "Helene-von-Gersdorff-Haus", a dom dla ciężko upośledzonych - "Haus an der Buche".
1981
Aby przyciągnąć wykwalifikowanych pracowników do pracy w Katharinenhof i zatrzymać ich na dłużej, na terenie Katharinenhof powstaje dom dla rodzin pracowników. Razem z nimi wprowadza się 16 dorosłych osób, które już od dzieciństwa mieszkały na terenie oddziałów i pomagaływ pracy.
W tym samym roku do piwnicy tegoż budynku przeniesiono a następnie rozbudowano oddział terapii zajęciowej ("Förderwerkstatt").
1979
Pedagodzy W. Tippelt i dr Uta Trogisch opracowują specjalny program alfabetyzacji, łamiąc tym samym tabu zasad edukacji panujących w NRD. Ich prace znalazły silne poparcie wśród powierzonej im młodzieży i osób dorosłych.
P. Knüpfer rozpoczyna planowe wspieranie niewidomych, upośledzonych umysłowo osób.
1971
Dr Uta i dr Jürgen Trogisch przejmują kierownictwo medyczne nad Katharinenhof. Oprócz już istniejącej pracy wspierającej rozwój osób dorosłych rozpoczyna się również systematyczna praca nad rozwojem bardzo małych dzieci (tzw. wczesna interwencja), dzieci z ciężkim upośledzeniem umysłowym (tzw. niezdolnych do uzyskania wsparcia) oraz systematyczna praca z rodzicami.
Obchody 250-lecia
27 WRZEŚNIA 1940

W ramach nazistowskich akcji zabijania (tzw. „eutanazji") z ośrodka zostaje odtransportowanych sto sześćdziesięcioro dzieci; z dwustu pięćdziesięciu umysłowo upośledzonych osób mieszkających w Großhennersdorf do 1943 roku ponad dwieście zostaje wymordowanych w niemieckich ośrodkach śmierci.
Helene von Gersdorff, członkini rodziny, która niegdyś założyła ośrodek, znalazła się wśród mieszkańców Katharinenhof, którzy ostatecznie padli ofiarą akcji eksterminacyjnej.
01 LIPCA 1934
Po wyborze narodowych socjalistów opieka nad osobami upośledzonymi umysłowo i fizycznie przestaje być zadaniem państwa. Praca zostaje przekazana Krajowemu Stowarzyszeniu Misji Wewnętrznych (Landesverein für Innere Mission). Dr Meltzer pozostaje na stanowisku. Oficjalne przekazanie ośrodka następuje podczas ceremonii 28 sierpnia. Ówczesny reporter tak komentuje to wydarzenie: "Uroczystość kończy się nastrojowym "Sieg Heil" na cześć naszego Kanclerza i Führera".
05 LISTOPADA 1911
Otwarcie Katharinenhof i nadanie mu nazwy Königlich Sächsische Landesanstalt für schwachsinnige Kinder (Królewsko-Saksoński Państwowy Zakład dla Dzieci Słabo Rozwiniętych). W ośrodku miały zamieszkać dzieci, które nie były "zdolnych do nauki i wychowania" lub chore psychicznie. Miejsce w nim znalazło 100 dzieci. Dyrektorem ośrodka zostaje dr Ewald Meltzer, który zachwala instytucję jako "dorobek kultury". Stosunkowo postępowe, jak na owe czasy, poglądy Meltzera na edukację leczniczą i ich przełożenie na praktykę w ośrodku rozsławiły Katharinenhof w całych Niemczech. Opieka i wychowanie tych "nieszczęsnych dzieci" miały mieć również "pożyteczny i oczyszczający" wpływ na personel. W 1939 roku Meltzer przechodzi na emeryturę a 3 stycznia 1940 roku umiera.
17 KWIETNIA 1909
Rozpoczynają się prace budowlane nad obecnie istniejącym budynkiem głównym. Niekorzystne warunki, a zwłaszcza „strajk” robotników budowlanych, prowadzą do znacznych opóźnień. W efekcie prac powstaje budynek, "którego piękna forma musi cieszyć oko wędrowca w tym uroczym, górskim regionie". Na szczególne podkreślenie zasługuje fakt, że "ściśle unikano wszelkich luksusów, które byłyby sprzeczne z przeznaczeniem instytucji, a efekt ten osiągnięto jedynie dzięki strukturze architektonicznej dachu i fasad", jak to ujęto w ówczesnej relacji prasowej
1 LISTOPADA 1907
Po ponad dwóch latach wakatu gmina Großhennersdorf decyduje się na złożenie petycji do saksońskiego landtagu: Katharinenhof, który "dla gminy jest promowaniem dobrobytu, dla całych Łużyc koniecznością, a dla państwa saskiego błogosławieństwem" ma zostać ponownie zamieszkany. Dr Meltzer popiera ten wniosek, ponieważ w międzyczasie problemy zaczynają pojawiać się już nawet w Chemnitz- Altendorf. W latach 1907/08 zaproponowano lantagowi odbudowę Katharinenhof. Landtag zatwierdza i przekazuje na ten cel 330 000 marek.
25 SIERPNIA 1905
Z powodu tłoku i nieodpowiednich warunków higienicznych, dzieci wraz z dr Ewaldem Meltzerem przybywają do Chemnitz-Altendorf, gdzie wybudowano nowy przytułek. Postanowiono, że dwa zakłady dla upośledzonych umysłowo zostaną połączone z trzema zakładami dla niewidomych w jedną, nową instytucję. Budynek stoi pustosty. Wyjątkowo zamieszkało w nim 30 osób z założonej w 1894 roku "kolonii", dzisiejszego Ewald-Meltzer-Heim, którzy szukają azylu w Katharinenhof na krótki czas, podczas gdy ich budynki są remontowane.
1901

Dr. Ewald Meltzer przybywa do Katharinenhof jako lekarz rezydent. Katharinenhof stanowi dzieło jego życia. W latach 1924-1934, kiedy przytułek Chemnitz-Altendorf z powodu licznych zgonów mających miejsce w latach wojny i głodu pustoszał, Meltzer walczy o to, aby nie przenoszono dzieci z Katharinenhof, a sam Katharinenhof nie stał pusty.
1894
Zakup 30-hektarowego "Böhmerschen Bauernguts", późniejszej "Kolonii". Transakcja zostaje sfinansowana ze środków założonego w 1865 roku Funduszu Dobroczynnego dla uczniów zwolnionych z państwowej placówki oświatowej dla dzieci upośledzonych umysłowo / Unterstützungskasse für entlassene Zöglinge der Landeserziehungsanstalt für schwachsinnige Kinder.
1832
Budynki Katharinenhof są tak zniszczone, że nie nadają się do użytku i stoją puste. Siostra z Herrnhut, hrabina Charlotte von Einsiedel, tworzy fundację i ofiarowuje ją państwu saskiemu pod warunkiem, że zostanie ona wykorzystywana na cele społeczne. W przeciwnym razie właścicielem fundacji mieli stać się hernhuci /Hernhuter Brüdergemeine.
1802
Powrót budynku do użytku jako „Ośrodka dla chłopców o statusie szlacheckim, w którym wiele głów najznakomitszych rodów szlacheckich naszej ojczyzny otrzymało swoje duchowe i umysłowe wykształcenie" / Pädagogium für Knaben vornehmen Standes. Viele Häupter der vornehmsten Adelsgeschlechter unseres engen und weiteren Vaterlandes haben hier ihre Geistes- und Gemütsbildung". Stąd rozprzestrzenia się "pobożny sposób zasad życia Kolonii Zinzendorffa". Budynek wymaga coraz kosztowniejszych napraw.
1760
Henriette von Gersdorff, najwyraźniej ekonomicznie zrujnowana ciągłymi dotacjami dla "Domu Sierot" / „Waysenhaus”, sprzedaje majątek wraz z Katharinenhof swojemu bratankowi. Pod kierownictwem Paula Eugeniusza Layritza Katharinenhof staje się instytucją edukacyjną przeznaczoną wyłącznie dla chłopców. Trudności ekonomiczne nie ustają - nawet wtedy, gdy obie córki Zinzendorfa przejmują kolejno majątek i Katharinenhof.
1748
Henriette von Gersdorff, najwyraźniej całkowicie zrujnowana ekonomicznie ciągłymi dotacjami do "Waysenhaus", sprzedaje swój majątek wraz z Katharinenhof swojemu bratankowi. Pod kierownictwem Paula Eugeniusza Layritza Katharinenhof staje się instytucją edukacyjną przeznaczoną wyłącznie dla chłopców. Trudności ekonomiczne nie ustają - nawet wtedy, gdy obie córki Zinzendorfa przejmują kolejno majątek i Katharinenhof.
30. SIERPNIA 1721

Baronówna Henriette Sophie von Gersdorff przekazuje część swojego majątku Hennersdorf na przytułek dla ubogich i sierocińce. W ten sposób wypełnia ostatnią wolę i testament swojego ojca. Powołano do życia fundację, której celem jest "przede wszystkim kształcenie dorastającej młodzieży, także dla praktykowania prawdziwego chrześcijaństwa i dla dobra wspólnego". Trzydzieścioro dzieci i dwunastu ubogich starców wprowadza się do zaadaptowanych budynków gospodarczych, które później na cześć Katarzyny von Gersdorff zostają nazwane Katharinenhof. Edukacja szkolna w Katharinenhof, która znacznie przewyższa poziom szkoły wiejskiej, cieszy się uznaniem i popularnością poza granicami Górnych Łużyc skutkiem czego do szkoły uczęszczają razem dzieci zamożnych rodziców i zupełnie pozbawione środków do życia sieroty.